دانشگاه نمونه

در ایــن نقد کوشش می شود. نخســت گزارشــی از کتــاب بــه دســت دهــم و ســپس بــه نقــد و ارزیابــی آن بپــردازم. ایــن نقــد دو قســمت اساســی دارد: نخســت بــه محتــوای کتــاب نظــر می کنــم و ســپس برخــی ترجمه هــای دکتــر خزاعــی را از مفاهیــم مهــم مذکــور در کتــاب برخواهــم رســید و بــه پــاره ای نــکات ویرایشــی و صــوری کتــاب اشــاره خواهــم کــرد. در پایــان، نتیجــه می گیــرم کــه کتــاب، به رغــم برخــی مزایــا، آشــفته تر و ناقص تــر از آن اســت کــه بتوانــد منبــع درس «معرفت شناســی» در دوره هــای تحصیــلات تکمیلــی قــرار گیــرد.معرفت شناسی فضیلت گرایشــی جدیــد در معرفت شناســی اســت کــه در دهــه ۱۹۹۰ شکل گرفت و امــروزه از رویکردهــای مهــم در معرفت شناســی شــمرده می شــود. اندیشــه اصلــی در معرفت شناســی فضیلــت تغییــر کانــون ارزیابــی معرفتــی از باورهــا بــه باورنده هــا و فاعــلان معرفــت اســت. برخــی معرفت شناســان فضیلــت دیدگاهــی بســیار مشــابه بــا روایت هــای مختلــف از اعتمادگرایــی دارنــد، بــه گونــه ای کــه گاه اعتمادگرایــی را طلیعــه معرفت شناســی فضیلــت و گاه معرفت شناســی فضیلــت را تقریــری خــاص از اعتمادگرایــی شــمرده اند. امــا به رغــم ایــن شــباهت ها، آنچــه معرفت شناســی فضیلــت را بــه دیدگاهــی متمایــز بــدل می کنــد، تأکیــد آن بــر ویژگی هــای باورنــده، بــه جــای ویژگی هــای بــاور، اســت.